Wat een belevenis

Hallo lieve allemaal!

Wat een belevenis! Ik ben weer op trip geweest. Leuk! Vrijdag vroeg vertrokken. Met een luxe bus vertrokken we de stinkende stad uit, richting binnenland. Heerlijk om de stad uit te zijn. We gingen naar Boven Coesewijne. Ongeveer 2,5 uur rijden vanaf Paramaribo. Het is daar een beetje een combinatie van jungle en savanne. Super mooi. Eenmaal gearriveerd hebben we de hangmatjes opgeknoopt en zijn we even gaan hangen, om ons voor te bereiden op een bezoekje aan een indianendorp en een zwemavontuur. Dit laatste zou er niet meer van komen, maar hierover straks meer. Na het gehang in de hangmat stapten we in de jeep. De prinsesjes (Vera en ik) zochten de luxe achterbank op en de jongens gingen achterop de jeep zitten in de bak, zodat ze lekker van de buitenlucht konden snuffelen. Vera en ik waren de beste chauffeur nogal aan het opjutten om keihard door de plassen te scheuren, zodat ze achterop onder modder kwamen te zitten. Genieten geblazen natuurlijk. Vervolgens een indianendorp bezorgd, wat overigens niet zo bijzonder was. Toen zouden we gaan zwemmen. We reden dwars door de jungle op hobbelige paadjes met een inmiddels fikse regenbui. Vera en ik waren inmiddels aan het gieren achterin en waren de chauffeur nog meer aan het opjutten, vooral toen er een súper grote plas aankwam. En toen kwam de klapper van de week: er kwam zo’n grote golf water over de motorkap dat de jeep het BEGAF! Haha! Stonden we daar midden in de jungle in de regen… wat een belevenis. Om de tijd wat de doden ging onze gids wat aan een liaan slingeren. De anderen wilden het ook proberen. Bij iedereen ging het redelijk goed, totdat Wouter kwam. Precies op het dode punt had de liaan er schoon genoeg van, brak af en kwam Wouter met een noodlanding op het modderige pad terecht. (voor de liefhebbers onder ons: het staat op film:-D). Toen was het dus helemaal schuddebuiken. Even waren we vergeten dat de jeep daar nog kapot stond, maar we werden al snel weer met onze neus op de feiten gedrukt, omdat we moesten helpen duwen. Niks. Er zat niks anders op dan lopend terug te keren naar het dorp. Best een klote eind. Aanvankelijk had ik er nog zo hard om gelachen dat we door de plassen gingen scheuren, maar nu moest ik er zelf doorheen. Op mijn blote voetjes tot mijn bovenbenen in een plas met kikkers. Gegild heb ik. Nadat we de plassen hadden gepasseerd begon het donker te worden en hebben we ons vermaakt door de polonaise te doen en wat te zingen. Na ongeveer vijf kilometer te hebben gewandeld zagen we een autolamp! Dat was een zeer fijn moment omdat ik toch enigszins moe begon te worden. Nog fijner was dat het “onze” jeep was die toch weer was gaan starten! Whoohoo. Terug naar ons stekkie!
’s Avonds hebben we lekker gevist (ik had de eerste vis gevangen, jaja!)op de steiger met een flesje drank erbij. Ik zat me mateloos te irriteren aan de gids die ongeveer 680 woorden per minuut kon zeggen en hier ook gretig gebruik van maakte. Gelukkig hadden meer mensen opgemerkt dat het irritant was en had hij de volgende dag straf, zodat hij niet meer bij ons kon zijn.
De volgende dag zijn we wél gaan zwemmen. En ’s avonds hebben we pim pam pet gespeeld. Het was wederom een geslaagde dag waarin weer rijkelijk gelachen en gedronken werd.
De volgende dag hebben we lang uitgeslapen en zijn we gaan vissen. Helaas was het toen weer tijd om terug te keren en kwamen we gisteravond weer aan in de stad.

Verder gaat het hier ook goed hoor. Stage is leuk. Mensen zijn leuk etc. Soms moet ik nog wel een beetje wennen. In de stad is niet veel te doen. Ik vermaak me verder prima, maar mis Groningen wel! Maar gelukkig maakt het binnenland sowieso alles goed!

Nou mensen, ik zet er snel weer een verhaaltje op! Want zoals jullie natuurlijk al hebben opgemerkt: ik ben erg goed in het bijhouden van de site;-).

Het beste maar weer!
Liefs Felice